Kaulitzowy Gang (+16)

Kiwi

Znowu to robi. Gang jest zawsze ważniejszy. A ja ... ja chciałem przecież właśnie oddać mu wszystko co mam ... zresztą nie pierwszy raz. Ta...mówię tak jakbym nie wiedział jak on to traktuje. Chwila przyjemności. To nie jest dla niego to co dla mnie i nigdy nie będzie. Wpatrywałem się zdziwiony w brata jak zrywa się i z prędkością świtała ubiera się i wychodzi z pokoju. Kiedy odwrócił się, spuściłem wzrok i sam zacząłem się ubierać.

Silke

Wiedziałem co mu chodzi po głowie. Pewnie chciał ze mną iść, to już wiedziałem przez tą naszą bliźniaczą telepatię. Z głośnym westchnięciem wróciłem do Niego na chwilę, i przytuliłem do siebie.
- Ty nigdzie nie idziesz, to zbyt niebezpieczne. - pogłaskałem go po głowie, i ująłem za podbródek, chcąc aby patrzył mi prosto w oczy. - Obiecaj, że nigdzie stąd nie pójdziesz.

Kiwi

- Zawsze to mówisz. - powiedział wyrywając się z jego uścisku. - A potem wracasz pijany, szczęśliwy z kolegami, roześmiany od ucha do ucha. Wiem, że na pewno lepiej bawisz się beze mnie ... Ale przynajmniej mi o tym powiedz - mówiłem cicho, powoli i niepewnie tak, że nie byłem pewnym, czy Tom wszystko usłyszał.

Silke

- To nie tak, bynajmniej nie tym razem. - zaprzeczyłem, machając głową na boki. Cholera, nie miałem czasu na takie idiotyzmy. Uklęknąłem przed Nim, i ująłem jego dłonie w swoje. O boże, jaki ja romantyczny się zrobiłem ostatnio. - Zrozum, że tym razem, to coś ważniejszego niż picie alkoholu.

Kiwi

- Jaaaaasne - machnąłem ręką. I tak go nie powstrzymam, więc po co się męczyć? A nie chcę mu zabierać życia i zmieniać go, bo jeszcze byłby gotów mnie zostawić. Musnąłem przelotnie jego usta - To idź już. Tylko obudź mnie jak wrócisz - mruknąłem starając uśmiechnąć się naturalnie, ale wyszedł mi tylko sztuczny grymas.

Silke

- Kochanie, spróbuję się wrócić jak najszybciej potrafię! - wykrzyknąłem, i już po chwili wybiegłem drzwiami z domu. Cholera, oni byli w parku, i podobno policja przeczesywała ten teren, szukając właśnie mnie, i Nick'a. Nie miałem pojęcia, co będę mógł dla Niego, i reszty zrobić, aby nie wpaść. Po drodze wpadłem na jakiegoś chłopaka, który okazał się Gabrielem. Pociągnął mnie w kierunku jakiegoś budynku, i zapalił lampkę, zezując na każdego z ukosa.
- Więc, kto mi powie co się stało? - zapytałem, siląc się na obojętny ton głosu. Co jak co, Oni wszyscy byli pod moją opieką.
- Chrisowi, czyli najmłodszemu z nas, zachciało się palić na ulicy, aby popisać się przed psami, no i... teraz szukają nas wszystkich, wiesz za co. - momentalnie zrobiło mi się słabo. Czy te cholerne psy zawsze muszą o wszystkim wiedzieć, i psuć całe moje życie? Zacząłem rozmyślać gorączkowo, co by tu zrobić. Nagle do mojej głowy wpadła idea, może niezbyt dobra, ale musiałem tak zrobić, aby ich uchronić.
- Więc słuchajcie, dwóch z nas, czyli ja i Nick - zignorowałem jego oburzone prychnięcie. - zaraz tam wyjdziemy, i damy się złapać. Po jakiś dwóch godzinach teren będzie czysty, więc możecie wiać do domów, jasne? - popatrzałem na wszystkich z uwagą, chcąc, aby mi potwierdzili, że wszystko jasne.

Kiwi

Tom ekspresowo wybiegł z domu, a ja z głośnym westchnięciem, ubrany jedynie w bokserki koszulkę ruszyłem do łazienki. Wziąłem prysznic, zmyłem makijaż etc., etc. i wróciłem do pokoju. Rzuciłem się na łóżko, na którym jeszcze pół godziny temu całowałem się z Tomem i po kilku minutach usnąłem.

Silke

Byłem tak zdeterminowany, i zażenowany, że długo nie trzeba było czekać, jak mnie i Nicka zmiotła policja. Setki pytań, i milion kłamstw, jako odpowiedź. Razem z brunetem byliśmy najlepszymi aktorami w całym gangu, jednakże martwiło mnie to, że mogę tutaj zostać przez kilka dni, zanim nie wykryją, że to co powiedziałem to prawda. Cholera, tylko jak ja się wytłumaczę Billowi?

Kiwi

Obudziłem się strasznie późno. Oczywiście Toma jeszcze nie było. Pewnie schlał się i żeby nie przyznać się, że nie robił 'bardzo ważnej rzeczy' tylko to co mówiłem, zwyczajnie nie wrócił do domu. Umyłem się, ubrałem i zjadłem śniadanie. Potem usiadłem przed telewizorem i zacząłem biegać po kanałach.

Silke

Przypomniałem sobie, że mam komórkę w spodniach. Jako, że tutaj raczej nie można było korzystać z tego urządzenia, schowałem się za Nicka, i wykręciłem numer do Billa, szczęśliwy, że mi go nie skonfiskowali. Inaczej pewnie by pomyślał, że latałem z wywieszonym jęzorem za jakimiś panienkami, bądź Bóg wie co czym.

Kiwi

Spojrzałem na wyświetlacz mojej Motoroli. 15. Dziwnie, że Toma jeszcze nie ma. Jak na zawołanie moja komórka rozdzwoniła się, a na wyświetlaczu pisało 'Dzwoni Tom <3'.
- Tak? - odebrałem.

Silke

- Słuchaj, przepraszam, że nie przyszedłem na noc, ale razem z Nickiem trafiliśmy do paki. - mruknąłem niezbyt zadowolony, i obejrzałem się w około, aby upewnić się, że nikogo tutaj nie ma.

Kiwi

- Co?! - krzyknąłem do słuchawki wstając gwałtownie z kanapy. - Dlaczego wcześniej nie zadzwoniłeś? Tom, co się właściwie stało? - zasypałem go lawiną pytań. Głos mi drżał, a oczy zaczęły niebezpiecznie się szklić. Tom w więzieniu? Podsumowując wszystko co zrobił nie wypuszczą go już chyba nigdy.

Silke

- Uspokój się Billy, to tylko chwilowe zatrzymanie. - powiedziałem najciszej jak mogłem, aby facet obok mnie, nie rozpowiedział wszystkim, że mam uczucia. - Nie mogłem Ci wcześniej powiedzieć, bo dopiero niedawno zauważyłem, że nie zabrali mi komórki. A chodzi w tym wszystkim o to, że psy chcą dorwać tego, kto sprzedaje nam wszystkim narkotyki, i tak dalej. - zmieszałem się trochę.

Kiwi

- Jak mam się uspokoić?! - powiedział już ciszej. Jak ja mogłem w ogóle pomyśleć, że Tom się świetnie gdzieś bawi z wianuszkiem półnagich lasek? No jak? - Kiedy Cię wypuszczą? - zapytałem - Tom, a co z chłopakami? Mam im coś powiedzieć?